آخرین مطالب
امکانات وب
آيا متخصصان سلامت روان در قبال اعمال كساني كه به آنها خدمات مي دهند، مسئوليتي دارند؟ اين سوال وقتي مهم تر مي شود كه رفتار خطرناك اقليتي از بيماران رواني را در نظر ميگيريم.
موضوع پرونده ي غم انگيز “تاراسوف در مقابل نواب دانشگاه كاليفرنيا(١٩٧٤،١٩٧٦)” همين مسئله بود. “پراسنجيت پودار”، دانشجوي تحصيلات تكميلي دانشگاه كاليفرنياي بركلي در سال ١٩٦٩ همكلاسي خودش با نام “تاتيانا تاراسوف” را كه پيشنهاد رابطه ي پودار را رد كرده بود، به قتل مي رساند.
او در زمان ارتكاب به قتل توسط دو درمانگر مركز بهداشت دانشگاه تحت درمان بود و تشخيص اسكيزوفرني پارانوئيد دريافت كرده بود. پودار در آخرين جلسه اشاره كرده بود كه قصد كشتن تاراسوف را دارد. درمانگرش معتقد بود تهديد جدي است و با پليس دانشگاه تماس ميگيرد و پليس مطمين ميشود كه پودار قصد كشتن تاراسوف را ندارد. پودار چند هفته بعد، پس از اقدام مكرر براي تماس با تاتيانا تاراسوف، به او شليك ميكند و او را به ضرب چاقو ميكشد.
خانواده تاراسوف بعد از مطلع شدن از نقش درمانگر در اين پرونده، عليه دانشگاه، درمانگران و پليس دانشگاه، اقامه دعوا ميكنند و ميگويند بايد به تاتيانا اطلاع ميدادند كه در خطر است.
دادگاه شكايت خانواده ي تاراسوف را مي پذيرد و از آن پس، پرونده تاراسوف معيار درمانگران از جهت “وظيفه ي هشدار دادن” به قربانيان بالقوه اعمال و رفتار مراجعان قرار ميگيرد.
️منبع: آسيب شناسي رواني DSM-5. ديويد اچ.بارلو؛ وي. مارك ديورند. مترجم: مهرداد فيروزبخت. (١٣٩٥)
روانشناسی...برچسب : نویسنده : momidsabzea بازدید : 60