به جای فهم زندگی باید آن را تجربه کرد

به جای اعتقاد به هر مکتب و باوری باید سعی کرد به روی بزرگترین آموزگار هستی ـ یعنی «زندگی»ـ باز و پذیرا بود.اعتقادات چسبناک هستند و وابسته اند به کلمات ! مهارت یک شناگر صرفا به واسطه کلمات مربی حاصل نمی شود،بلکه این مهم ارتباط مستقیم دارد با میزان تجربه وی از آب !

تا به آب نزنید شناکردن را نمی آموزید.
آلن واتس فیلسوف شهیر نکته جالبی در این خصوص بیان می کند که بسیار قابل تامل است به خصوص برای تشنگان معنای زندگی! «آب درباره تکنیک جاری گشتن کنفرانس نمی‎دهد.اگر ما تلاش کنیم به ماهی بیاموزیم که آب از نظر فیزیکی از دو سوم هیدروژن و یک سوم اکسیژن تشکیل شده است از خنده روده‎ بر می‎شود»

در آب گاهی باید پذیرا و شناور بود
گاهی میبایست با قدرت شنا کرد
و جالبتر این است که این هر دو ، هم زمان باید در تعادل باشند تا حیات فرد در خطر نیفتد!

در ساحت جانمان چقدر به این تعادل بها میدهیم؟